حکومت ‏داری عبارت از شیوۀ به کارگیری قدرت در مدیریت توسعۀ اقتصادی و اجتماعی کشور می ‏باشد. حکومت‏ داری در ادبیات حقوق اداری به معنای جریان شکل‏ گیری تصامیم و یا سیاست‏ گذاری ‏ها و تطبیق به موقع برنامه ‏های ناشی از این تصامیم نیز آمده است. اصطلاح حکومت‏ داری بعضاً به معنای حکومت‏ داری خوب نیز به کار برده می ‏شود و به معنای ارایۀ خدمات عادلانه، به موقع و متناسب منابع یک دولت، برای شهروندان آن، از طریق ادارۀ عامۀ یک نظام، با رعایت اصول تخصصی مدیریت و رهبری می‏ باشد. مؤلفه‏ های حکومت داری خوب را مسائلی، مانند؛ حاکمیت قانون، مشارکت، عدالت، شفافیت و مسؤولیت‏ پذیری تشکیل می‏ دهد. حکومت‏ داری و  ایجاد حکومت‏ داری خوب مستلزم همکاری گستردۀ حکومت، مردم و نهادهای مختلف اجتماعی و حقوقی است و از سوی دیگر این مفهوم نیازمند تبیین علمی و کاربردی می‏ باشد که «نماد عدالت» متعهد به کار پیگیر و هدفمندانه در این خصوص است.