مصونیت به معنای صیانت و حفاظت می‏ باشد؛ مصونیت اجتماعی عبارت از امتیازی است که انسان به صورتِ فطری یا بنابر قواعد حقوقی از آن بهره مند می‏ گردد، تا بتواند از حقوق و امتیازات بشری و اجتماعی خود در فضای آزاد و مصون استفاده نموده و در زندگی بهتر عمل نماید؛ در فرهنگ مصطلح مصونیت اجتماعی ویژۀ اقشار آسیب‏ پذیر اجتماع شناخته می‏ شود. در افغانستان موضوعاتی که به‏ حیث اولویت زیر عنوان مصونیت اجتماعی قابل تعریف و واکاوی است، عبارتند از: کاهش آسیب پذیری، کمک به لایه‏ های فقیر جامعه، بهبود اقتصاد خانواده‏ ها، ایجاد عدالت اجتماعی، تدارک امکانات استقرار مجدد مهاجرین و عودت کننده گان، بیجا شده‏ گان داخلی، توجه به وضعیت کوچی ها، حمایت ساکنان سرحدی، حمایت زنان در برابر خشونت‏ های محیطی اعم از محیطِ کاری و خانواده‏ گی، تبعیض علیه زنان در حقوق تعلیمی و تحصیلی، حمایت زنان در عرضۀ خدمات صحی، به خصوص حمایت طفل و مادر، حمایت ساکنین کشور در برابر حوادث طبیعی و تغییرات اقلیمی و توجه به اقشار آسیب‏ پذیر در سکتورهای شغلی، زراعتی، صنعتی و تجارتی. هرچند در افغانستان نهادهای مختلف برای تأمین مصونیت اجتماعی، تلاش های فراوان نموده اند؛ ولی در عمل تغییرات مثبت به گونۀ لازم بمیان نیامده است؛ لذا تحقیق و پژوهش در این خصوص از اولویت‏ های کاری نماد عدالت به ‏شمار می‏ آید؛ تا از امتیازاتی که در قوانین داخلی و موافقت‏نامه های بین‏ المللی مذکور اند، مردم افغانستان در عمل مستفید گردند.